De grenzen van kennis en de oneindigheid van ons brein

Ten Powers of Ten
In 1977 maakten Charles en Ray Eames de indrukwekkende korte film 'Ten Powers of Ten'. De film gaat over de uitersten van onze (wetenschappelijke) kennis; van het kleinste proton in een DNA-molecuul van een zonnende man, tot ver buiten ons Melkwegstelsel. Voor mij gaat deze film ook over de grenzen van wetenschappelijke kennis. Het kleinste deeltje van de mens en het verste stukje van het universum kan worden onderzocht, maar de man in kwestie (en trouwens ook het universum) blijft voor ons na het bekijken van de film een onbekende. Wat er in het hoofd of hart van de man omgaat is een mysterie. Misschien ook voor de man zelf.

Kennis 2.0
Sinds de Oudheid is wetenschappelijke kennis de belangrijkste vorm van kennis geweest. Deze kennis staat synoniem aan feiten. Het is ware of onbetwijfelbare kennis. Onder andere door sociale media, verschuift deze vorm van kennis - die zich buiten de mensen afspeelt - naar kennis die zich in mensen zelf afspeelt. Kennis gaat daarmee meer de kant op zoals Aristoteles het bedoelde: de alledaagse ervaring is de basis van kennis. Het richt zich op ‘phronesis’: het inzicht dat zorgt voor het kiezen van de ‘goede’ handeling en het bepalen van het ‘midden’, tussen verstand en gevoel. Kennis is daarmee een constructie van de werkelijkheid van individuen of groepen.
Deze symbiose van wetenschap en filosofie draait om bewustzijn: een subjectieve reflectie van indrukken uit de buitenwereld (weten wat je ziet, hoort of voelt en daarover kunnen vertellen), en eigen mentale processen (weten wat er in je omgaat en daarover kunnen vertellen).

Educatie 2.0
Voor educatie ligt daar een belangrijke rol. Zij zou zich meer moeten richten op zelfkennis en –reflectie om bewustzijn te creëren. Uit recent onderzoek van dr. Naomi Sluizer blijkt dat de vertwijfeling onder mensen toeneemt. Een groeiende groep Nederlanders is het vertrouwen in de werkelijkheid kwijt. In haar proefschrift ‘We geloven er niets meer van. Hoe de werkelijkheid haar krediet verspeelde’, komt een triest beeld naar voren; mensen vertrouwen niet alleen politici, de media en de wetenschap niet, maar ook zichzelf niet.

Ons brein, onze werkelijkheden en ervaringen zijn oneindig. Zoveel meer oneindig dan wat 'Ten Powers of Ten' ons laat zien. Maar het blijft een boeiende film:

Als je dti kunt lenze ben je geen aetflabnae, laat satan deciystcslh.

Het sijhcnt neit zeeovl uit te meakn in wleke vrolgode de letrtes van een worod satan. Als de eestre en de ltatsae letetr op de jsitue paatls satan kun je de mesete wreoodn zednor peobmerln leezn. Dit kmot ddaorot je hrneesen geen aarpte ltretes leezn, maar hlee woredon.

Pobreer het zlef maar enes: http://www.minkukel.com/nl/woorden/mixer01.php