De grenzen van kennis en de oneindigheid van ons brein

Ten Powers of Ten
In 1977 maakten Charles en Ray Eames de indrukwekkende korte film 'Ten Powers of Ten'. De film gaat over de uitersten van onze (wetenschappelijke) kennis; van het kleinste proton in een DNA-molecuul van een zonnende man, tot ver buiten ons Melkwegstelsel. Voor mij gaat deze film ook over de grenzen van wetenschappelijke kennis. Het kleinste deeltje van de mens en het verste stukje van het universum kan worden onderzocht, maar de man in kwestie (en trouwens ook het universum) blijft voor ons na het bekijken van de film een onbekende. Wat er in het hoofd of hart van de man omgaat is een mysterie. Misschien ook voor de man zelf.

Kennis 2.0
Sinds de Oudheid is wetenschappelijke kennis de belangrijkste vorm van kennis geweest. Deze kennis staat synoniem aan feiten. Het is ware of onbetwijfelbare kennis. Onder andere door sociale media, verschuift deze vorm van kennis - die zich buiten de mensen afspeelt - naar kennis die zich in mensen zelf afspeelt. Kennis gaat daarmee meer de kant op zoals Aristoteles het bedoelde: de alledaagse ervaring is de basis van kennis. Het richt zich op ‘phronesis’: het inzicht dat zorgt voor het kiezen van de ‘goede’ handeling en het bepalen van het ‘midden’, tussen verstand en gevoel. Kennis is daarmee een constructie van de werkelijkheid van individuen of groepen.
Deze symbiose van wetenschap en filosofie draait om bewustzijn: een subjectieve reflectie van indrukken uit de buitenwereld (weten wat je ziet, hoort of voelt en daarover kunnen vertellen), en eigen mentale processen (weten wat er in je omgaat en daarover kunnen vertellen).

Educatie 2.0
Voor educatie ligt daar een belangrijke rol. Zij zou zich meer moeten richten op zelfkennis en –reflectie om bewustzijn te creëren. Uit recent onderzoek van dr. Naomi Sluizer blijkt dat de vertwijfeling onder mensen toeneemt. Een groeiende groep Nederlanders is het vertrouwen in de werkelijkheid kwijt. In haar proefschrift ‘We geloven er niets meer van. Hoe de werkelijkheid haar krediet verspeelde’, komt een triest beeld naar voren; mensen vertrouwen niet alleen politici, de media en de wetenschap niet, maar ook zichzelf niet.

Ons brein, onze werkelijkheden en ervaringen zijn oneindig. Zoveel meer oneindig dan wat 'Ten Powers of Ten' ons laat zien. Maar het blijft een boeiende film:

Als je dti kunt lenze ben je geen aetflabnae, laat satan deciystcslh.

Het sijhcnt neit zeeovl uit te meakn in wleke vrolgode de letrtes van een worod satan. Als de eestre en de ltatsae letetr op de jsitue paatls satan kun je de mesete wreoodn zednor peobmerln leezn. Dit kmot ddaorot je hrneesen geen aarpte ltretes leezn, maar hlee woredon.

Pobreer het zlef maar enes: http://www.minkukel.com/nl/woorden/mixer01.php

Asociaal door social media

Achterwerk in de Boekenkast; Schatten van de Bibliotheek

Bibliotheek Zeist bestaat dit jaar honderd jaar. Om dat te vieren organiseert de bibliotheek allerlei activiteiten voor verschillende doelgroepen.

Als projectleider van het deelproject "Schatten van Bibliotheek Zeist", bedacht JONGLEERT "Achterwerk in de Boekenkast"; een inspirerend filmpje waarin Zeistenaren - jong en oud - hun bibliotheekschatten laten zien, voordragen, of wat zij maar bedenken tijdens de opnames op zaterdag 7 mei om anderen te inspireren. Deze dag is tevens de aftrap van de prijsvraag "Wat is jouw bibliotheekschat?" die tot 1 oktober 2011 duurt. Het meest originele en inspirerende antwoord wordt beloond met een iPad.

"Achterwerk in de Boekenkast" wordt vanaf 15 juni vertoond in de bibliotheek en uitgezonden op de lokale televisie. Het is dan uiteraard ook hier te zien.

Voorkant flyer

Achterkant flyer

Weg met de traditionele zoekmachine!

Stumble Upon is een sociaal netwerk waar je je door gelijkgestemden/vakgenoten kan laten inspireren. Door te stumblen kom je 'toevallig' op websites waarvan andere stumblers vinden dat ze voor jou de moeite waard zijn omdat ze aansluiten bij jouw interesses. Hierdoor ontdek je geen websites waar je direct naar op zoek was, maar kom je juist interessante dingen tegen die je via een traditionele zoekmachine niet had gevonden.

Ik kwam zojuist deze link tegen waar ik vrolijk van werd. En de volgende inspireerde mij:

Drie kleuters, twee geweren en één oehoe

Wij hebben thuis geen televisie-aansluiting met als gevolg dat mijn zoons (bijna 3 en bijna 5) nog niet in aanraking zijn geweest met begrippen als 'geweren'. Ze kijken wel dvd's en ook via internet is alles wat enigszins de moeite waard is te volgen. Dat laatste doen we dan ook af en toe via Youtube of Uitzending Gemist. En via www.beleefdelente.nl waar je dankzij de Vogelbescherming in allerlei vogelnesten kan gluren. De oehoe is favoriet, vooral omdat vorige week uit het eerste ei een kuiken is gekropen en we sindsdien elke beweging van 'Oetje' kunnen volgen. Van zijn braakballetjes tot aan zijn strontjes...
Natuurlijk kijken vriendjes en vriendinnetjes wel televisie. Afgelopen week was ik dan ook getuige van een ware - wat ik maar even noem - 'beeldvormingbotsing';

Vriendje van zoonlief ziet de krant liggen met op de voorpagina deze foto:

"Wow, kijk!", zegt hij. "Geweren!"
Zoonlief en zijn kleine broertje komen meteen in opstand. "Nee joh", zeggen ze bijna tegelijk en enigszins verontwaardigd, "dat is een oehoe" doelend op de gemaskerde man linksonder in beeld...

En verdomd, als je heel goed kijkt, zouden ze nog eens gelijk kunnen hebben ook!

Digitale prentenboeken maken met Storybird

Storybird is een (gratis) website waar je met kunstwerken zelf een verhaal kan maken. Zeer geschikt voor het onderwijs en bibliotheken. En natuurlijk voor kunstenaars.
Storybird is interessant voor allerlei doelgroepen (afhankelijk van je eigen creativiteit uiteraard). Storybird denkt zelf dat vooral 3-13 jarigen plezier zullen beleven aan het maken van verhalen. Hier een zojuist door mij geproduceerd voorbeeld voor kinderen van 4-6 jaar, waar ik overigens veel plezier aan beleefde ;-)